منابع (اصول و مبانی مدیریت استراتژیک)

اصول و مبانی مدیریت ورزشی

تشکیلات ورزشی به‏ مثابه میانجی بین دانش و مدیریت سنتی
هدف کتاب اصول و مبانی مدیریت ورزشی، احیای نقش مدیریت سازمان‏ها و تشکیلات ورزشی به‏ مثابه میانجی بین دانش و مدیریت سنتی- تجربی و دیدگاه‏ های مدرن مدیریت سازمان‏ های ورزشی امروزی است.

کتاب «اصول و مبانی مدیریت ورزشی» تألیف دکتر مهوش نوربخش، در 9 فصل به تبیین مباحث مرتبط با «مدیریت»، «برنامه ‏ریزی»، «سازمان و سازمان‏دهی»، «مدیریت منابع انسانی»، «تصمیم‏ گیری»، «انگیزش»، «ارتباطات»، «هدایت و رهبری» و «نظارت و کنترل» می‏ پردازد.
کتاب‏ های زیادی در حوزه‏ های گوناگون مدیریت ورزشی منتشر شده که بیشتر آن‏ها ترجمه هستند. دیدگاه فرهنگی و انطباق موضوعات مدیریتی این آثار با شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ما تا حدودی با مشکل مواجه است. باید ضمن حفظ بنیاد نظریه ‏های مدیریتی جهان‏شمول، قرائت، تفسیر و انطباق آن‏ها با شرایط جامعه کنونی ما انجام گیرد. به‏ عبارت دیگر نیاز است که نظریه‏ های مدیریتی و سایر دستورالعمل‏ های مرتبط بومی شده و شکل کاربردی و عملی به خود گیرند. هدف اصلی از تألیف کتاب «اصول و مبانی مدیریت ورزشی» نیز احیای نقش مدیریت سازمان‏ها و تشکیلات ورزشی به‏ مثابه میانجی بین دانش و مدیریت سنتی- تجربی و دیدگاه‏ های مدرن مدیریت سازمان‏ های ورزشی امروزی است.
براساس محتوای این کتاب، مدیریت ورزشی به معنی علم و هنر بکارگیری امکانات، منابع انسانی و مالی در جهت اجرای برنامه‏ های تربیت بدنی و ورزش است، لذا مدیران ورزشی برای این فعالیت‏ها به مهارت‏های فنی، انسانی و ادراکی نیاز دارند.

اصول و مبانی مدیریت ورزشی انتشارات حتمی

نقش‏ های مدیران ورزشی

«مدیران بنا به ضرورت و الزامات حرف ه‏ای خود نقش‏های متفاوتی را ایفا می‏ کنند. هنری مینتزبرگ عقیده دارد که مدیران سه نوع نقش ایفا می‏کنند:

1- نقش‏ های بین افراد: نقش‏های بین افراد به چند دسته تقسیم می‏ شوند:

– نقش «سمبلی» یا رئیس تشریفات که از اختیارات رسمی مدیران ناشی شده و به روابط بین مدیر و دیگر افراد مربوط می‏ شود.
– نقش «رهبری» که در این نقش مدیر از نفوذ خویش برای برانگیختن و تشویق کارکنان به انجام وظایف و نیز برای تحقق اهداف سازمانی استفاده می‏کند.
– نقش «رابط » که مشخص می‏کند مدیران بیشتر وقت خود را در تعامل با افراد خارج از واحد مدیران می‏ گذرانند.

2- نقش‏ های اطلاعاتی: در این نوع نقش ‏ها، بیشتر وقت مدیران به دادن و گرفتن اطلاعات می‏گذرد. این نوع نقش‏ها به سه دسته تقسیم می‏ شوند:

– نقش دریافت‏ کننده: مدیر به دقت محیط را کنکاش می کند و اطلاعات را از زیردستان، روسا و آن‏هایی که در خارج از سازمان هستند، به‏ دست می‏آورد.
– نقش انتشاردهنده : مدیر اطلاعات را به افراد مهم داخل سازمان انتقال می ‏دهد (مانند انتقال اطلاعات به مدیران ورزشی و سرمربیان و…).
– نقش سخنگو: مدیر به‏ عنوان سخنگو، اطلاعات سازمان را به افراد خارج از سازمان می‏ رساند (مانند سخنرانی‏ های محلی و حرف ه‏ای، بیان خلاصه مقررات در مورد ورزشکاران و…).

3- نقش‏ های تصمیم ‏گیری: در این نقش مدیر براساس اطلاعات عمل می‏ کند:

– نقش پیشتاز: در این نقش، مدیر توسعه و پیشرفت یک پروژه را آغاز می‏ کند و منابع لازم را تهیه می ‏بیند (مانند آغاز مفهوم یا تفکر بازاریابی برای افزایش درآمد).
– نقش رفع بحران یا تشنج ‏زدایی: در این نقش، مدیر بجای پیشتازانه عمل کردن، در مقابل مشکلات و فشارها، عکس‏العمل نشان می‏دهد.
– نقش تخصیص ‏دهنده منابع: مدیر در این نقش تصمیم می‏گیرد که چه کسی در قسمت مربوط به خودش، به چه میزان و چه چیزی را دریافت کند(مانند اضافه یا حذف یکی از برنامه‏های ورزشی).
– نقش مذاکره‏ کننده: مدیر تشخیص می ‏دهد که چه میزان وقت و انرژی صرف مذاکره با فرودستان، روسا و افراد خارج از سازمان کند (مانند مذاکره در مورد قرارداد تلویزیونی).»

اهمیت برنامه‏ ریزی در مدیریت ورزشی

برنامه‏ ريزی از وظايف بسیار مهم مديران ازجمله مدیران ورزشی است و با سایر وظایف آن‏ها نیز ارتباط دارد. در کتاب حاضر در این زمینه می‏خوانیم: «اگر نگرش مبتنی بر برنامه‏ریزی به سراسر زندگی تسری یابد، نوعی تعهد به عمل برمبنای تعقل و تفکر آینده‏نگر و عزم راسخ بر استمرار آن، برایشان ایجاد می‏شود.
به ‏علاوه، تحقق اهداف فردی و سازمانی نیز مستلزم برنامه ‏ریزی است، بطوری‏که حتی برای نیل به اهدافی بسیار جزئی و زودگذر نیز باید برنامه‏ ریزی شود. در واقع نیاز به برنامه‏ ریزی از این مسئله ناشی می‏شود که همه سازمان‏ها با فعالیت در محیطی پویا، مترصد آن هستند که منابع محدود خود را برای رفع نیازهای متنوع و رو به افزایش خود صرف کنند. پویایی محیط و وجود تلاطم در آن و عدم اطمینان ناشی از تغییرات محیطی، بر ضرورت انکارناپذیر برنامه‏ ریزی می‏ افزاید.
برنامه‏ ريزی، اهداف تمام تلاش ‏های گروهی را معين كرده، برنامه‏ های دستيابی به آن اهداف را نيز طرح ‏ريزی می‏ كند تا مدير بداند چه نوع ساختار سازمانی بايد انتخاب كند و به تشخيص درست افراد مورد نياز و ويژگی‏ های فردی لازم برای هر پست، قادر شود. آنگاه مدير می‏ تواند مؤثرترين سبک هدايت و سرپرستی را انتخاب كند و استانداردهايی برای كنترل عمليات فراهم آورد. بنابراين می‏توان گفت برنامه‏ ريزی شالوده مديريت را تشكيل می‏دهد.»

کتاب «اصول و مبانی مدیریت ورزشی» در 192 صفحه از سوی انتشارات حتمی به بازار نشر عرضه شده است.
تالیف: دکتر مهوش نوربخش