راهنمای پیشگیری از آسیب در پاراتکواندو

فدراسیون جهانی تکواندو (WT) نهاد حاکم بر پارا تکواندو است. قوانین و مقررات طبقه‌بندی پارا تکواندو توسط WT تنظیم شده است. از آگوست 2017، WT دارای 208 انجمن ملی عضو از پنج قاره است. پنج فدراسیون قاره‌ای وجود دارد (اتحادیه تکواندوی اروپا (ETU)، اتحادیه تکواندوی آفریقا (AFTU)، اتحادیه تکواندوی آسیا (ATU)، اتحادیه تکواندو اقیانوسیه (OTU)، اتحادیه تکواندو پان آمریکایی (PATU). که هر فدراسیون قاره‌ای مسئول اداره، ارتقا و توسعه و توسعه پارا تکواندو در قاره خود است.
WT کمیته پاراتکواندو (Para Taekwondo)را در سال 2006 تاسیس کرد تا به ارتقا و توسعه تکواندو برای ورزشکاران دارای نقص کمک کند. در ابتدا پارا تکواندو بر ایجاد کیوروگی (مبارزه) برای ورزشکاران قطع عضو و بازو متمرکز شد. اولین مسابقات قهرمانی پارا تکواندو در سال 2009 در باکو، آذربایجان برگزار شد. فدراسیون جهانی تکواندو در سال 2013 تصمیم گرفت که پارا تکواندو را گسترش داده و مسابقات جهانی را برای ورزشکاران با تمام مشکلات برگزار کند. از اینرو تصمیم گرفته شد پومسه در مسابقات ورزشکاران دارای اختلالات عصبی، اختلالات ذهنی و بینایی گنجانده شود. مسابقات Para Taekwondo Poomsae برای اولین بار برای ورزشکاران کم توان ذهنی در پنجمین دوره مسابقات جهانی WT مسابقات پارا تکواندو در مسکو برگزار شد. Para Taekwondo Poomsae همچنین به عنوان یک ورزش نمایشی در طول بازی‌های جهانی INAS 2015 و بازی‌های جهانی CPISRA 2015 اضافه شد.

راهنمای پیشگیری از آسیب در پاراتکواندو

Kyorugi و Poomsae دو رشته‌ای هستند که WT در قالب مسابقات انجام می‌دهد تا شامل ورزشکاران با تمام معلولیت‌ها در Para Taekwondo باشد. با این وجود، قوانین Para Kyorugi با Kyorugi المپیک متفاوت است زیرا در پاراالمپیک استفاده از تکنیک‌های سر ممنوع است و به مشت هیچ امتیازی داده نمی‌شود. همچنین اوزان مسابقات پارا کیوروگی متفاوت است، در بخش مردان 3 وزن 61- کیلوگرم، 75- کیلوگرم و 75+ کیلوگرم و در بخش زنان نیز 3 وزن 49- کیلوگرم، 58- کیلوگرم و 58+ کیلوگرم وجود دارد. مدت زمان مسابقه Para Taekwondo Kyorugi سه راند دو دقیقه‌ای با یک دقیقه استراحت بین راندها است. در صورت کسب امتیاز مساوی پس از پایان دور سوم، راند چهارم با امتیاز طلایی انجام می‌شود. پاراپومسه نیز در سه رده سنی نوجوانان (15-12 سال)، جوانان (29-16 سال) و بزرگسالان (30 سال و بالاتر) در هر دو بخش آقایان و بانوان برگزار می‌شود.
برای تشخیص اینکه آیا یک ورزشکار معیارهای حداقلی آسیب (MIC) برای ورود به پاراتکواندو را دارد یا خیر ارزیابی ورزشکار به سه روش؛ ارزیابی فیزیکی، ارزیابی فنی، ارزیابی مشاهده‌ای توسط هیات ارزیاب انجام شده و براساس نوع معلولیت، کلاس‌بندی خاص ورزشکار معین می‌گردد.

آنچه در کتاب راهنمای پیشگیری از آسیب در پاراتکواندو می خوانید :

مقدمه:
سیستم کلاس‌بندی
معیارهای تشخیص معلولیت در کلاس‌های مختلف
آسیب‌های ورزشی
انواع آسیب‌های ورزشی
1. آسیب‌های وارد بر واحدهای عضلانی – تاندونی:
2. آسیب‌های وارد بر واحدهای لیگامنتی یا رباطی (اسپرین):
3. التهاب کیسه زلالی یا بورسیت
4. دررفتگی‌ها
5. خون مردگی
6. شکستگی‌ها
7. کرامپ (Cramp)
همه‌گیرشناسی آسیب در پاراتکواندو
شیوع آسیب:
اندام آسیب دیده در تکواندو
شایع‌ترین آسیب‌های پاراتکواندو:
شکستگی ترقوه
شکستگی انتهای تحتانی استخوان بازو
شکستگی استخوان متاکارپ (کف دست)/ شکستگی مشت زن‌ها
انگشت چکشی (حاد یا مزمن)
کمردرد:
کشیدگی عضلانی/ لیگامانی
در تکواندوکاران
درد موضعی، حساسیت در لمس، گرفتگی عضلانی
سیاتیک
نقاط ماشه‌ای (Trigger Points):
اسپرین سطوح مفصلی
سندروم‌های تحرک بیش از حد
مشکلات ناشی از دیسک
اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک (SI JOINT)
کوفتگی ستیغ استخوان خاصره (Hip Pointer)
کندگی‌ها
بورسیت تروکانتریک و بورسیت ایسکیال
التهاب استخوان عانه
کشیدگی عضلات (استرین)
شایع‌ترین آسیب‌های داخلی
قفسه سینه
شایع‌ترین آسیب‌های زانو
پارگی رباط متقاطع قدامی (ACL)
پارگی رباط متقاطع خلفی (PCL):
پارگی رباط‌های طرفی داخلی
آسیب مینیسک:
آسیب‌های مزمن
التهاب کیسه زلالی اطراف کشکک
آسیب تاندون استخوان کشکک (زانوی پرندگان )
ساق تنیس بازان
درد ساق در ورزشکاران (shin splint):
پیشگیری
شکستگی و اسپرین مچ پا
شکستگی استخوان‌های کف پا:
ارزیابی عوامل خطر مرتبط با آسیب
پاسچر (وضعیت بدنی)
اسکولیوز (Scoliosis)
تشخیص:
نسبت قدرت عضلات همسترینگ به چهارسررانی
پایداری تنه و تعادل
استراتژی‌های پیشگیری از آسیب
اصلاح پاسچر (وضعیت بدنی)
مهم‌ترین تمرینات اصلاحی اسکولیوز
تمرینات پایداری مرکزی یا پایداری عصبی عضلانی پویا
منابع