فیزیولوژی ورزش تمرین بدنی

عملکرد بدنی برای قرن‌ها رایج بوده است. تمرین بدنی بخشی ضروری از فعالیت‌های روزمره ورزشکارانی است که برای بازی های المپیک باستانی آماده می شدند. اثر برجسته رژیم غذایی بر عملکرد بدنی بیش از هزار سال است که شناخته شده است. به نظر می رسد نقطه آغاز تمرین بدنی مبتنی بر علم در یک کتاب فیزیولوژی ورزشی منتشر شده در ایالات متحده در سال 1860 باشد. تأسیس نخستین واحد دانشگاهی در فیزیولوژی ورزشی در دانشگاه هاروارد در سال 1891 پایه ای محکم برای ادغام عملکرد علم و ورزش فراهم کرد. آگوست استرنبرگ کروگ، فیزیولوژیست دانمارکی، در سال 1920 به دلیل کشف سازوکار تنظیم مویرگ ها در عضلات اسکلتی، جایزه نوبل دریافت کرد. آرچیبالد ویویان هیل، از دانشگاه کمبریج، در سال 1922 جایزه نوبل را برای توضیح کار مکانیکی عضلات به دست آورد. اکتشافات علمی در قرن بیستم اثر مثبت زیادی بر عملکرد بدنی داشتند. تفاوت‌های عظیم بین نتایج المپیک باستان و المپیک مدرن نتیجه برنامه های تمرینی خوب طراحی شده است که بر دستاوردهای علمی استوار است. در اصل، پژوهش‌های علمی بخشی ضروری از طراحی تمرین بدنی مدرن است. علم ورزش بر فعالیت ورزشی، عملکرد بدنی برجسته و سلامت تمرکز دارد. از اواسط قرن بیستم کار بدنی روزانه به دلیل پیشرفت فنی به تدریج از زندگی روزمره حذف شد؛ در کشورهای توسعه یافته جای خود را به بی تحرکی داده است. از آنجایی که فعالیت بدنی سازه‌‍‌ی تأثیرگذار در رشد ژنتیکی بدن انسان بوده است، بی تحرکی تعادل بین سبک زندگی و ویژگی های ژنتیکی را بر هم زده است. مربوط به سبک زندگی پدیدار شده اند و علم از جمله علوم ورزشی، نقشی را که ورزش بدنی می تواند در پیشگیری از بیماری‌ها بازی کند، روشن کرده است. پژوهش‌های اولیه درباره‌ی پیشگیری توسط لئوناردو داوینچی گزارش شده است که با تشریح بافت های انسانی متوجه شد، انحطاط عروق خونی بر نجیب زاده ها بیشتر از دهقانان تأثیر میگذارد.

تالیف: ژولت راداک
مترجم: حافظ بهزادی نژاد, دکتر رضا نوری, محسن بهبودی
ویراستار علمی: دکتر رضا نوری