معرفی کتاب راهنمای مربیگری آلتیمیت فریزبی
آلتیمیت یک ورزش پر انرژی و ترکیب‌شده از بهترین ورزش‌ها است. بازیکنان در یک بازی جوانمردانه، ضمن دویدن، جهش، پرتاب و دریافت، سعی در حفظ سلامت خود و رعایت احترام به رقیب دارند.
آلتیمیت یک رقابت ورزشی است که در آن برخورد عمدی فیزیکی بازیکنان دو تیم با هم مجاز نیست. در آلتیمیت دو تیم ۷ نفره با هم رقابت می‌کنند. هدف در این رقابت به دست آوردن امتیاز یا گل است که با پاس دادن دیسک به یار هم‌تیمی و دریافت دیسک توسط او در محوطۀ انتهایی حریف حاصل می‌شود. هنگام در دست داشتن دیسک قدم زدن مجاز نیست. بازیکن پس از دریافت دیسک باید بایستد و دیگر قدم نزند و قبل از دادن پاس به دیگری، یک محور با یک پا تشکیل دهد. پرتابگر ۱۰ ثانیه برای پرتاب دیسک به هر جهت برای هم‌تیمی‌اش فرصت دارد. در همین حال هم تیمی‌های او به عنوان دریافت‌کننده به طور بالقوه در حال نزدیک شدن، دور شدن یا قطع کردن برای دریافت دیسک می‌باشند (که اغلب در قالب الگوهای خاص و مشخص انجام می‌شود).
تیم مدافع سعی می‌کند به وسیلۀ کنترل پرتاب‌کننده و تمامی مهاجمانی که امکان دریافت دارند، از کامل شدن پاس‌ها و امتیازگیری تیم مهاجم جلوگیری کند. هر گاه یک پاس قطع شود، ناقص باشد، سقوط کند، به خارج از زمین بازی برود یا بیشتر از ۱۰ ثانیه توسط پرتابگر نگه داشته شود، یک تغییر مالکیت اتفاق می‌افتد. در این حالت مالکیت دیسک بلافاصله عوض می‌شود.
پرتاب دیسک توسط تیم مدافع در ابتدای هر نیمه و بعد از ثبت هر امتیاز انجام می‌شود. بازی وقتی تمام می‌شود که زمان یا امتیاز مورد توافق حاصل شود.
آلتیمیت در دنیای ورزش‌ها بی‌نظیر است؛ زیرا این بازی بدون داور یا مسئول انجام می‌شود و خود بازیکنان هنگام برخورد یا تخلفات دیگر، بازی را بر اساس یک سازوکار محترمانه، اداره می‌کنند.
راهنمای مربیگری آلتیمیت فریزبی
تاریخچۀ آلتیمیت
ورزش آلتیمیت در سال 1968 در دبیرستان کلمبیا در ماپل وود نیوجرسی شروع به توسعه یافتن کرد. آلتیمیت به عنوان گزینۀ جایگزین بازی فوتبال مطرح شده بود. اولین بازی این ورزش بین شورای دانشجویی و کارمندان روزنامۀ آن دبیرستان انجام شد. آلتیمیت به مدارس محلی دیگر و توسط فارغ التحصیلان به کالج‌ها و دانشگاه‌ها گسترش یافت و اولین بازی آن بین دانشکده‌ها در سال 1972 انجام شد. در سال 1974 نیز 24 تیم، اولین دورۀ مسابقات قهرمانی بین-دانشگاهی در ایالات متحده را برگزار کردند. اولین مسابقات قهرمانی ملی کانادا در سال 1986 انجام شد. امروزه مسابقات آلتیمیت در بیشتر از 42 کشور جهان با بیشتر از صد هزار عضو انجام می‌شود. از ورزش آلتیمیت به عنوان سریع‌ترین ورزش تیمی در حال رشد در جهان یاد شده است.
روح بازی جوانمردانه
آلتیمیت به طور سنتی بر اساس بازی جوانمردانه پایه‌گذاری شده است. به طوری که مسئولیت بازی منصفانه بر عهدۀ بازیکن می‌باشد. بازی با بالاترین حد رقابت انجام می‌شود؛ ولی این رقابت هرگز به بهای از بین رفتن احترام دو طرفه بین بازیکنان و زیر پا گذاشتن قوانین مسابقه صورت نمی‌گیرد. لذت بردن و شادی اصول این بازی هستند. محافظت از این اصول حیاتی در از بین بردن رفتارهای نامناسب در زمین بازی مؤثر می‌باشد. رفتارهایی مثل متلک گفتن به بازیکنان تیم مقابل، درگیری، خطاهای عمدی یا هر کاری که با هدف “پیروزی به هر قیمت” انجام شود، بر خلاف روح بازی جوانمردانه بوده و کلیۀ بازیکنان باید از آنها دوری کنند.
نکتۀ اصلی ورزش آلتیمیت احترام است. احترام به خود، احترام به هم‌تیمی‌ها، احترام به حریفان و احترام به قوانین بازی الزامی است. از آنجایی که مسئولی وجود ندارد، نمی‌توان خطاها را از داوران (خود بازیکنان) پنهان کرد؛ بنابراین بازی به احترام و هم‌بستگی بین بازیکنان در اداره کردن بازی توسط خودشان بستگی دارد.
در بازی آلتیمیت مشاهدۀ کف زدن و تبریک گفتن بازیکنان به خاطر بازی خوب تیم مقابل یک امر غیر عادی نیست. این در حقیقت روح این ورزش را نشان می‌دهد.
تشویق
یکی از منحصربه‌فرد‌ترین جنبه‌های آلتیمیت، تشویق بعد از بازی است. شاید تشویق کردن در این بازی، بیان عبارت‌هایی مانند “هیپ-هیپ-هورا” (برای حریف) را که در سایر رقابت‌های ورزشی به کار می‌رود تداعی کند. اما در اینجا تشویق کردن سطح کاملاً بالاتری از احترام را ایجاد می‌کند. این تشویق معمولاً در پایان بازی‌های آلتیمیت در سراسر جهان انجام می‌شود؛ از بازی‌های خیابانی گرفته تا مسابقات قهرمانی جهان. اگرچه مفهوم اصلی احترام، گفتن سلام، تشکر از شما، ژست دوستانه گرفتن و رفاقت با تیم مقابل مشابه می‌باشند، ولی تمرین واقعی تشویق کردن و احترام گذاشتن در اینجا به شکل خاص خود انجام می‌شود. به عنوان مثال حلقه‌های دوستی بعد از بازی برای بحث در مورد بازی و ایجاد پیوند بیشتر شکل می‌گیرند. معمولاً شعرها و ترانه‌هایی نیز برای تشویق تیم مقابل اجرا می‌شود که بر اساس فقط همان بازی است. اگرچه این روش تشویق کردن یک مفهوم جدید برای بسیاری از بازیکنان است، اما بر سرگرمی، رفاقت و به خصوص کیفیت روح بازی می‌افزاید. این روش تشویق کردن یک قسمت اجباری از بازی نیست اما به عنوان یک جشن بعد از بازی در تمام سطوح بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
آنچه در کتاب راهنمای مربیگری آلتیمیت فریزبی می خوانید :
فصل 1 : جامعه پذیری
فصل 2 : آموزش
فصل 3 : تجزیه و تحلیل مهارت
فصل 4 : آموزش ذهنی
فصل 5 : قوانین
فصل 6 : تجهیزات
فصل 7 : پاس دادن و دریافت کردن
فصل 8 : حمله
فصل 9 : دفاع
فصل 10 : تمرینات و سایر بازی‌ها با دیسک
فصل 11 : برنامه‌ریزی
فصل 12 : آمادگی جسمانی و شرایط بدنی
فصل 13 : مراقبت و پیشگیری از آسیب
ضمیمۀ ۱ : مقالۀ مطالعاتی دربارۀ آسیب ها و علل آن ها در ورزش آلتیمیت
ضمیمۀ ۲ : واژه‌نامه
فیزیولوژی ورزشی
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.